Kolejnym puntem naszego zwiedzania Mandalaj był pałac królewski. Niestety z powstałego w 1857 roku wskutek japońskich nalotów podczas II Wojny Światowej niewiele co zostało. To co można dziś oglądać jest mało imponującą (jeśli spojrzymy chociażby na piękny pałac królewski w Bangkoku) rekonstrukcją. O tym jak niezwykły mógł to być obiekt niech świadczy obszar jaki zajmuje w stosunku do miasta (413 ha):
Przechadzając się po okolicy naszego hostelu i poznając zakątki Mandalaj natrafiliśmy na kościół chrześcijański. Próżno było szukać tam informacji czy jest to kościół katolicki, protestancki czy możne jakiś inny. Na 90% obstawiam katoliki. Jest on na tyle ciekawy, gdyż możne obrazować, w dużym uproszczeniu, jak wyglądają kościoły w Chinach, Birmie, Malezji czy innych krajach Azji Południowo-wschodniej.
Pod wieczór dotarliśmy do Mandalay. Jak to w Birmie mieliśmy przygody z noclegiem, którego standard przemilczę. Na szczęście nie przyjechaliśmy tam na leniuchowanie tylko zwiedzanie, a w mieście i jego okolicy jest co zwiedzać.
Mandalay liczy ponad milion mieszkańców i jest to drugie co do wielkości miasto w Birmie. Położone jest w centralnej części kraju nad rzeka Irawad. W XIXw przez krótki okres było nawet stolicą kraju. My zatrzymaliśmy się tam aby zobaczyć m.in. Pałac królewski, wzgórze Mandalay, świątynie Mahamuni oraz udać się do pobliskich miejscowości jak Inwa czy Amarapura.
