Świątynia Mahamuni

Kolejny dzień w Mandalaj poświęcamy na zwiedzanie jakże interesującej okolicy miasta. Pierwszy przystanek to Świątynia Mahamuni  nazywana także Pagodą Mahamuni, to ważne miejsce pielgrzymek zlokalizowane w południowo-wschodniej części Mandalaj. W świątyni znajduje się wykonany z brązu wizerunek Buddy Candasãra (zwany obecnie najczęściej Buddą Mahamuni). Powszechnie uważany jest za najważniejszy w kraju. Znaczenie wizerunku wynika z wiary, iż jest to jedyna istniejąca dokładna podobizna Buddy. Historia posągu wiąże się ściśle z religijną i polityczną historią Arakanu, gdzie przebywał przez setki lat aż do 1784 roku, kiedy to po wielu próbach udało się go zdobyć i wywieźć Birmańczykom.

Budowę świątyni Mahamuni rozpoczęto na rozkaz króla Bodawpaya w roku 1785 w miejscu, w którym już wcześniej znajdowały się świątynie i klasztory. Od początku była pomyślana jako miejsce, w którym umieszczony zostanie święty wizerunek Buddy Mahamuni. Po pożarach pod koniec XIX w  odbudowę świątyni rozpoczęto w roku 1884 dzięki finansowemu wsparciu króla Thibawa. Obecnie świątynia Mahamuni znajduje się w centrum kompleksu budynków, wśród których są klasztory, biblioteka i muzeum; na terenie świątynnym znajduje się też wieża zegarowa i duża sadzawka. Odbudowany po pożarze z 1884 roku obiekt cechuje się eklektycznym stylem: podczas gdy część dolna zbudowana jest w stylu europejskim, z dużymi oknami i arkadami, część górną, wznoszącą się bezpośrednio nad świętym wizerunkiem wybudowano z zachowaniem stylu birmańskiego w postaci siedmiopiętrowej wieży. Do otwartej z trzech strony kaplicy z wizerunkiem Buddy Mahamuni prowadzą cztery długie korytarze, z których najważniejszy – wschodni – zapełniony jest w większej części straganami handlarzy dewocjonaliami, kadzidełkami, kwiatami itp.

Plac wewnątrz świątyni:

Bogate zdobienia:

Według przekazów legendarnych do odlania posągu miało dojść jeszcze za życia Buddy, gdy wraz ze swym uczniem Anandą odwiedził on rządzącego Arakanem króla Candasuriyę. Wówczas Wielki Mędrzec (Mahamuni) Budda tchnął w swój wizerunek życie okazało się, że wygląda on identycznie, jak swój pierwowzór. Pojawiły się też cudowne znaki: wystąpiło trzęsienie ziemi, a posąg wstał, jakby był żywy i powitał swego starszego brata – Gautamę. Budda przepowiedział następnie, że wizerunek pozostanie na ziemi przez 5000 lat po jego śmierci i osiągnięciu przezeń nirwany oraz będzie posiadał nadnaturalne moce.  Rzeczywista data powstania obecnego posągu Buddy Mahamuni jest trudna do ustalenia. Najstarsza historyczna (a nie legendarna) wzmianka na jego temat pochodzi z inskrypcji z końca VIII w.Wykonany z brązu posąg mierzy 3,84 m wysokości, 2,89 m w pasie oraz 1,83 m rozstawu ramion. Przedstawia on Buddę w pozycji siedzącej, z rękami ułożonymi w geście wezwania ziemi na świadka w chwili oświecenia.

Od wieków wierni naklejają na posąg płatki złota jako wota. Złoto nie jest nakładane jedynie na głowę, natomiast na taśmy na piersiach i plecach nakładane są wyroby jubilerskie. Ponad 100 lat po pożarze, kiedy to część złota uległa stopieniu, wizerunek pokryła 15-centymetrowa warstwa metalu ważącego około 12 ton. Powoduje ona zatarcie kształtów posągu. Ponieważ kobiety nie mają dostępu do posągu, w ich przypadku płatki naklejane są przez męskich członków rodziny albo specjalnie dyżurujących, biało odzianych mężczyzn służących w świątyni, zajmujących się też zbieraniem odpadających płatków

Inne wejście/pawilon handlowy:

Krótki film ze świątyni, aby móc poczuć jej atmosferę:

[youtube]https://youtu.be/7A50bwlHKTA[/youtube]