O Bagan można by pisać tak wiele, że nawet nie wiem jak się do tego zabrać. Skupię się tylko na najważniejszych aspektach a po szczegółowe informacje odsyłam do innych stron.
Bagan to jedno z najsłynniejszych i najciekawszych miejsc w Birmie. Na terenie około 40 km kwadratowych zachowało się około 2000 stup i świątyń powstałych od ok XI do XIV w. Ogrom i ilość budowli powoduje, że Bagan jest porównywany z kompleksem świątyń Angkor w Kambodży. W odróżnieniu od kambodżańskiej dżungli tutaj budowle najczęściej umieszczone są w szczerych polach i prowadzą do nich polne drogi. Budynki są przeróżne od ogromnych i wysokich (najwyższa budowla ma 61 m) po malutkie kapliczki. Do większości można wejść, nie tylko do środka ale i także na tarasy, z których rozciągają się przepiękne widoki na okolicę. Nam najbardziej podobały się te na uboczu, bez turystów i osób, które można było odkrywać w samotności.
Cały kompleks można zwiedzać na kilka sposobów – najpopularniejszy jest rower, ale także widzieliśmy osoby zwiedzające świątynie w bryczkach, autobusami a o poranku startują balony itp. Dużo by tu pisać, na pewno miejsce robi niesamowite wrażanie i jest warte aby poświęcić mu kilka dni na zwiedzanie.
Główne będę umieszczał zdjęcia, jednak postaram się przedstawić trochę informacji o najważniejszych budowlach. A więc w drogę:
Jako do jednego z pierwszych miejsc trafiamy do położonej nad brzegiem Irawadi stupy Bupaya
Rozpościera się stąd piękny widok na rzekę:
Kolejny przystanę to świątynia Gawdawpalin, jedna z większych i piękniejszych na terenie Bagan, częściowo zrekonstruowana po trzęsieniu ziemi.
Polnymi drogami jedziemy dalej:
Widok jednej z licznych świątyń:
Kolejna świątynia na naszej drodze:
Widok na świątynię Thatbyinnyu
Świątynia Thatbyinnyu
Nazwę świątyni tłumaczy się jako wszechwiedza – jeden z atrybutów Buddy. Jest to najwyższa świątynia – liczy 61 m. Na każdym z pięter znajdują się po trzy tarasy z iglicami w rogach. Dolne piętro zbudowane zostało na planie z ceglanym rdzeniem w środku, co umożliwiło uniesienie ciężaru całej konstrukcji. Piętro to służyło za mieszkanie dla mnichów. Piętro górne nie zawiera rdzenia, otoczona jest za to korytarzem. Główny posąg znajduje się na tym właśnie piętrze – takie rozwiązanie zostało zastosowane po raz pierwszy właśnie w Thatbyinnyu. Jeszcze wyżej, na półpiętrze znajdowała się biblioteka. Główny posąg świątyni nie jest oryginalny – pochodzi z XIII wieku. Zwieńczenie świątyni stanowi względnie niska i szeroka wieża (wimana) ze stupą na szczycie.
Kolejna świątynia:
Przez wąski i ciemne schody wchodzimy na górę:
Aby podziwiać niezwykłą panoramę Bagan, po horyzont widać budowle:
Świątynia Thatbyinnyu:
Światynia Ananda
Nazwa świątyni pochodzi z sanskrytu i oznacza doskonałe szczęście. Powstała ona na przełomie XI i XII wieku.
Świątynię Ananda wybudowano na planie krzyża greckiego, z litym rdzeniem w centrum oraz czterema długimi holami wejściowymi jako jego ramionami. Ma ona wysokość 52 metrów. Dolne piętro stanowi podstawę dla sześciu kwadratowych tarasów. Na najwyższym tarasie spoczywa dużą złocona wieża (wimana) na planie kwadratu, z czterema wypukłymi ścianami. Przez środek każdej ze ścian przebiega pionowa nisza w której umieszczono pięć wizerunków Buddy. Na szczycie wieży znajduje się pozłacana stupa w kształcie dzwonu.
W czterech wnękach rdzenia umieszczone są główne obiekty kultu w postaci wysokich (9,5 m) wizerunków stojącego Buddy wykonanych z pozłacanego drewna. Ponadto we wnękach każdego z czterech pomieszczeń wejściowych znajduje się 16 rzeźb przedstawiających najważniejsze wydarzenia z życia Buddy. Wnętrze świątyni zorganizowane jest wokół dwóch okrężnych korytarzy. W wewnętrznej ścianie zewnętrznego korytarza znajduje się 80 nisz w dwóch rzędach, zawierających rzeźbione panele przedstawiające w porządku chronologicznym sceny z życia Buddy. Pierwszy panel znajduje się w dolnym rzędzie przy wejściu zachodnim, a kolejne rozmieszczone są wokół świątyni zgodnie z ruchem wskazówek zegara, najpierw w rzędzie dolnym, a następnie górnym tak, że aby poznać całą historię należy obejść korytarz dwukrotnie.
Po kilku godzinach jazdy wracamy na odpoczynek, oczywiście mijając po drodze niezliczone ilości świątyń:
Żródła infomacji: Wikimedia Commons, mandalay.pl
