Wzgórze Mandalay

Wzgórze Mandalaj to bez wątpienia jedno z najważniejszych miejsc w mieści. Wznosi się na wysokość 236 m.n.p.m. i góruje nad miastem, które wzięło od niego nazwę.

Z miejscem związanych jest wiele legend oraz ważnych wydarzeń historycznych.  Pochodzenie nazwy wzgórza nie jest znane. Nazwa mogła sie wziać od słowa Mandala (oznaczające okrągłą płaszczyznę), Mandare (oznaczające prawdopodobnie „pomyślną ziemię”) lub Mandara (góra z mitologii hinduistycznej). Istnieją też wyjaśnienia łączące nazwę z imionami postaci legendarnych jaki Mingalay lub Mingalay.

Jedna z legend mówi o tym, ze przez jakiś czas swoje nauki głosił na nim sam Budda oraz zapowiedział powstanie u stóp wzgórza wielkiego miasta.

Zgodnie z przepowiedniami, król Mindon zaczął rozważać wybudowanie nowej stolicy u stóp Wzgórza Mandalaj pod koniec 1856 roku. Do podjęcia ostatecznej decyzji miały nakłonić go dwa sny, jakie miał na początku roku 1857. W jednym z nich odwiedziła go kobieta o imieniu Mi Tu Aung, która ponaglała go do wybudowania nowego miasta powołując się na stare proroctwa. W drugim ze snów mężczyzna o imieniu Nga Htin pokazał królowi garście trawy ściętej na Wzgórzu Mandalaj; nakarmienie nią królewskich koni i słoni miało zapewnić bezpieczeństwo królestwu. Sny, przepowiednie i obliczenia astrologiczne odgrywają w kulturze birmańskiej ważną rolę i pojawiają się niejednokrotnie w historii Birmy jako przyczyna różnego rodzaju działań podejmowanych przez jej królów.

Rozbudowa Wzgórza Mandalaj toczyła się równocześnie ze wznoszeniem Pałacu i powstawaniem nowego miasta. Największym przedsięwzięciem Mindona było wybudowanie pagody, w której znalazł miejsce olbrzymi posąg Buddy prorokującego powstanie przyszłego Mandalaj (Shweyathaw). Poza tym kazał on wybudować kilka innych pagód na Wzgórzu oraz domy dla pielgrzymów u jego podnóża.

Po zdobyciu miasta przez Brytyjczyków i wygnaniu króla (1885 roku) kompleks buddyjskich świątyń wokół pałacu wraz ze Wzgórzem Mandalaj znalazł się na terenie wojskowego garnizonu. Do roku 1890 mieszkańcy nie mieli w ogóle dostępu do świątyń ani Wzgórza. Sytuację zmieniła dopiero pozytywna odpowiedź królowej Wiktorii na skierowaną do niej petycję. Mimo to, zarządzający terenem Brytyjczycy nie przywiązywali żadnej wagi do utrzymania budowli religijnych i popadały one stopniowo w ruinę. Pod koniec XIX w budynki na Wzgórzu Mandalaj jak u jego podnóża zostały zniszczone przez liczne pożar. Pierwsze drobne prace naprawcze podjęto dopiero około roku 1907. Do czasów dzisiejszych, w oryginalnym kształcie, zachował się tylko klasztor Shwegyin na północnym stoku.  Podczas II Wojny Światowej, wzgórze Manadalaj było miejscem zaciętych walk brytyjsko – japońskich.

Obecnie na szczyt wzgórza prowadzi troje zadaszonych schodów oraz droga. My wybraliśmy łatwiejszą opcję i dostawiamy się na szczyt odmianą tuk-tuka a następnie zeszliśmy południowymi schodami.

Pagoda na szczycie – Su Taung Phyi Phaya

DSC02092

DSC02102DSC02097

DSC02111

DSC02112

DSC02114

Widoki ze szczytu, niestety pogoda nam nie dopisała:

DSC02095 DSC02110

Schody prowadzące na dół:

DSC02124

Świątynia Shweyathaw

Mała świątynia ulokowana na 1/3 wysokości południowego stoku wzgórza. Umieszczono w niej posąg Buddy, który wyciągniętą prawą ręką wskazuje na pałac królewski, jako na miejsce, gdzie ma zostać wybudowana przyszła królewska stolica. U jego stóp klęczy ulubiony uczeń – Ānanda. Przedstawienie Buddy w takiej pozie stanowi jednak niezwykłą rzadkość.

DSC02122

Przy schodach znajdują się liczne kramy dla pielgrzymów i turystów:

DSC02116 DSC02117

Oraz drobne gar-kuchnie:

DSC02125 DSC02126

U podnóża schodów południowych ustawiono dwa duże, rzeźbione lwy, które są tradycyjnym elementem architektonicznym strzegącym wejść do birmańskich świątyń.

DSC02129

Na koniec jedno z moich ulubionych zdjęć z Birmy – on i ona w „spódnicy”:

DSC02127]

3 thoughts on “Wzgórze Mandalay

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *